Την Κυριακή ο δρόμος μας έβγαλε στην περιοχή της Σπάρτης όπου με αφετηρία το γραφικό χωριό της Αναβρύτης στις παρυφές του Ταϋγέτου, ξεκινήσαμε τη πεζοπορία μας προς το φαράγγι της Λαγκαδιώτισσας. Η διαδρομή πανέμορφη, μέσα σε πυκνό δάσος αλλά και κομμάτι αγροτικού δρόμου που είναι μέρος του ευρωπαϊκού μονοπατιού Ε4.

Όσο πλησιάζεις το φαράγγι οι εικόνες σε αφήνουν άφωνο. Ακούς μόνο τα πουλιά, το νερό που τρέχει και τον αέρα που φυσάει ανάμεσα στα δέντρα. Έντομα και πεταλούδες που πετάνε από το ένα λουλούδι στο άλλο. Στο φαράγγι οι εικόνες γίνονται πιο έντονες, καθώς σε κάποια σημεία του σου κόβεται η ανάσα, καθώς περπατάς στην άκρη του μονοπατιού και από πάνω σου κρέμονται κυριολεκτικά τα βράχια. Απέναντι η μία σπηλιά διαδέχεται την άλλη. Το νερό ακούγεται να κυλάει στο βάθος του φαραγγιού αλλά λόγω του βάθους και της πυκνής βλάστησης είναι δύσκολο να το δεις. Ένα μοναδικό τοπίο που θυμίζει Μετέωρα.

Και πλησιάζεις στο εκκλησάκι στο οποίο οφείλει το όνομα του το φαράγγι. Η Παναγία η Λαγκαδιώτισσα είναι κτίσμα του 12ου αιώνα. Πρόκειται για ένα εκκλησάκι χτισμένο κυριολεκτικά μέσα στο βράχο. Η Ιστορία λέει ότι εδώ λειτουργήθηκε, σύμφωνα με την παράδοση, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος όταν ξεκίνησε για το ιστορικό ταξίδι του προς την Κωνσταντινούπολη το 1449, γι’ αυτό ίσως να έχει και αυτό το πορφυρό χρώμα, προκειμένου να πάρει δύναμη για το μεγάλο ταξίδι. Η Χάρης Της γιορτάζεται στις 2 Ιουλίου – και τι σύμπτωση, ήταν η μέρα που βρεθήκαμε κι εμείς εκεί!

Το τέλος της πεζοπορίας μας, μας βρήκε στο χωριό Παρορί, ένα μικρό χωριό λίγο έξω από την Σπάρτη.